Er bestaan veel mythes over de Groene regelneverij en de daaruit volgende bedreiging van onze vrijheid.

Mythes, inderdaad want Groenen (of ecologisten) houden net zo min van regels als Blauwen (of liberalen) en Gelen (nationalisten).

Wij geloven wel in een actieve en participatieve democratie. Van onderuit en samen ordenen we de wereld waarin wij leven en zorgen we ervoor dat toekomstige generaties ook nog een leefbare omgeving hebben.

Wij vinden dat alle mensen gelijkwaardig zijn maar soms een extra duwtje in de rug nodig hebben. Sociale solidariteit of herverdelen dus, maar de taart kan niet eindeloos vergroot worden. Onze planeet is nu éénmaal eindig. Op is op.

Wat dan met onze zo gekoesterde individuele vrijheid? De mens kan alleen maar bestaan als hij rekening houdt met zijn medemens en met de Aarde. Het grenzeloos gebruiken van grondstoffen en andere middelen gaat altijd ten koste van anderen. Ongebreidelde groei is een utopie, ecologisten gaan liever voor beter en niet voor meer.

(Vrij naar “Voor de kinderen van mijn kinderen”, Roefs Tie, 2018)